De scholen zijn weer begonnen

Vanaf week twee in de vakantie vond Gabriël het wel weer welletjes met de vakantie. Hij wilde weer naar school toe. Maar ja, helaas ging dat niet en dat resulteerde in een heel erg fregge en brutale kleuter naar ons toe. "Nee, dat wil ik niet." "Nee, daar heb ik geen zin in." "Moet dat?" Uren dat hij zich stierlijk liep te vervelen en ons dan begon te vervelen. Blijven vragen wanneer hij weer naar school mocht tot in den treure. Terwijl hij naar school ging, ging zijn ontwikkeling met sprongen vooruit, maar nu het vakantie was stond het stil en werd het in sommige dingen weer erger.

Zijn kleine broertje daarentegen vond het geweldig dat Gabriël zo veel thuis was. Maar natuurlijk, hij is gek op zijn grote broer en wat betreft Kyrian kan het niet snel genoeg weer vakantie wezen.

Dus ik moet zeggen dat ik wel weer blij was dat de scholen weer begonnen. Kon hij zijn ei weer kwijt en weer lekker met zijn vriendjes spelen. De afgelopen weken had ik dus weer een heerlijk vrolijke kleuter, die wel wat vermoeider was dan normaal, want nu had hij niet alleen de ochtenden school, maar ook de maandag- en dinsdagmiddag erbij. Hij vindt het heerlijk om naar school te gaan en vertelt me altijd hele verhalen wat er gebeurd was, met wie hij gespeeld had, wie zijn vriendjes zijn. 's Middags breng ik hem niet meer zelf de klas in, want dan mogen ze zelf naar binnen gaan zodra de bel klinkt. En dat is weer een stukje loslaten dat hij steeds zelfstandiger wordt. Ik hou mijn hart vast voor wanneer hij oud genoeg is om helemaal zelf naar school te gaan. Maar nu nog lekker even niet. Ik vind het heerlijk om Gabriël weer op te mogen halen van school, want dan vliegt hij je letterlijk om de nek. Heerlijk zo gewaardeerd worden als mama zijnde.

Kyrian moet er wel weer heel erg aan wennen dat Gabriël nu zo veel weg is. In de ochtend moet hij eraan wennen weer alleen moeten te spelen en de eerste dagen liep hij half ontredderd door de huiskamer, niet wetend wat te moeten doen. Maar goed dat hij papa en mama nog heeft. Het vroeger op moeten staan, was ook wel bij hem te merken. Hij slaapt het liefst al voor het middageten al en da's soms niet zo handig.

We zijn weer in het redelijk normale ritme. Nu Michael nog werk hebben, maar die heeft volgende week cursusdagen, dan krijgt hij nog een medische keuring en vca-test en als hij daar doorheen komt(maar dat zal vast wel), dan heeft hij werk!

So far so good. Een vrolijke kleuter, een ondernemende (bijna)peuter en een vent met bijna werk. Ik mag me gelukkig prijzen met mijn heerlijke gezin. Twee kids die zulke tegenpolen van mekaar zijn, maar toch heerlijk kunnen samenwerken en een lieve man. Wat wil je nou nog meer?

En nu ga ik mijn vrolijke kleuter weer ophalen van zijn schoolavontuurtje.