Tegengas

'Ga jij maar in de hoek!' 'Nee, krijg je niet!' 'Die is van mij!' Dit zijn een paar uitspraken genomen uit een gewone gemiddelde dag in ons gezin. En nee, dit zijn geen uitspraken van mij, maar van onze bovenste beste eigenwijze peuter!

Een mannetje met pit is het. Ik was verwend geraakt door het lieve, altijd meegaande karakter van mijn oudste zoon. Altijd lief, altijd vrolijk. Ook als peuter was hij echt heel erg makkelijk. Je had geen kind aan hem. Mocht hij iets niet doen, dan gaf hij daarin mee en was het ook klaar.
Maar zoals ik al zei toen zijn broertje geboren werd, het zijn twee tegenpolen van mekaar. Ontzettende tegenovergesteldheden. En dat is ontzettend leuk om te zien, maar ook ontzettend nieuw! Onze peuter geeft tegengas bij alles wat hij niet wilt of leuk vindt. Krijgt hij op zijn kop, dan gaat hij me boos aan zitten kijken en mompelt de fregge woorden: 'Ga jij maar in de hoek.' Hij kan heel boos op ons wezen als we hem op zijn donder hebben gegeven voor iets of hem iets niet zint. Een boze peuter... Dat is iets wat ik niet gewend ben. Zijn duistere blik is al bij menig mens bekend hier in de omgeving en achter onze handen lachen wij toch stiekempjes als hij weer zo'n blik op zet. En dan is het de kunst het hem niet te laten merken!

Op de peuterspeelzaal staat hij nu ook al bekend als een erg ontdekkend mannetje die wel in de gaten gehouden moet worden. Hij is heel leergierig en vernuftig in het vinden van oplossingen. Een voorbeeldje: van de week kwam hij naar zijn juf toe met een lege kan. Zij dacht dat hij dorst had, dus ze gaf hem een beetje water erin. Niet veel later stond hij met de kan weer bij de juf, leeg! De juf, met zijn karakter in haar achterhoofd houdend, ging toch maar even polshoogte nemen wat er met het water gebeurd was.
Onze kleine avonturier had een groene bak gevonden, die op de grond gezet en het water daarin gedaan en samen met zijn klasgenootjes stonden ze met hun schoenen of blote voeten in het water om daarna voetstappen te maken op de matten!
Peutertje zit nog maar een maand op de peuterspeelzaal en heeft nu al een reputatie!

Mijn slimme, bijdehante mannetje. Tegenpool van zijn broer en wat heerlijk om dat te zien. ook weer een totaal nieuwe uitdaging voor mij. Maar daarnaast is het wel weer een heel lief knuffelventje. Dit doet hij het liefst als wij een filmpje of iets dergelijks kijken. Dan kruipt hij helemaal tegen me aan, wil dat ik mijn arm om hem heen sla. En dan genieten we daar samen van.
In die brutale buien hoor ik vaak genoeg een mini-versie van mezelf of van papa. Woorden die we zelf eerder hebben gezegd tegen hem, komen nu nog bijdehanter uit dat kleine bekkie van hem.
En dan weet je, dat wat je erin stopt, komt er uiteindelijk ook weer uit. Dat geeft zo'n verantwoordelijkheid!

Mijn fregge, lieve, bijdehante, leergierige boefje.We hebben al zoveel met je meegemaakt in je korte leventje en zullen nog veel mee gaan maken. We wensen je niets meer dan het beste voor jou!

Moedervogel

Kinderschoenen door de gang, duploblokjes op de trap, allerlei soorten speelgoed door de huiskamer. Het aanrecht die nog overduidelijke sporen vertoond van het ontbijt, broodkruimels, pasta, kaas en hagelslag. Onopgemaakte bedden en pyjama's die door de slaapkamers heen zwerven. Katten die mij hongerig aanstaren, omdat ik nog geen tijd heb gehad om ze eten te geven. Een kleine greep hoe mijn huis eruit ziet wanneer ik nog niet begonnen ben met wat ik als moeder behoor te doen.

"Normaal" begin ik hier wel eerder aan op een doordeweekse woensdag, maar helaas met dit slechte weer trof mij het ongeluk dat mijn achterband van mijn fiets klapte en ik het halve dorp door moest lopen naar de fietsenmaker. Nu zie ik hoe mijn huis eruit ziet rond dit tijdstip als ik nog niks gedaan heb. Een rommeltje. Ik ruim eigenlijk altijd de grootste dingen op 's morgens. Speelgoed heeft eigenlijk nooit zin, tegen het eind van de dag is het toch weer allemaal uit de bakken getrokken.

Ik heb vaak genoeg een foto voorbij zien komen op het internet waar een moeder in haar huis zit en het echt een gigantische teringbende is. Haar man vraagt dan wat ze gedaan heeft en haar antwoord is 'niets'! En juist als ik dat plaatje probeer op te snorren is het enige wat ik tegenkom 'tips om je huishouden op orde te houden' en 'waarom doen mannen niks in het huishouden', dus dat zegt maar weer dat je je huishouden gewoon goed wilt houden.
Als vrouw doe je nu eenmaal veel binnen het gezin. Het is bijna vanzelfsprekend. Je zorgt ervoor dat jouw paleisje gezellig en schoon blijft, dat er altijd schone kleren in de kast liggen, dat er altijd eten in huis is. Mijn man heeft zelfs af en toe de opinie om te zeggen als hij iets doet wat ik gewoon van hem verwacht 'Ja maar, ik hélp jou er toch mee?' of 'ik pas wel op de kinderen'. Ouderwetse opvatting? Of zit dat er gewoon in gebakken bij mannen?

Moedervogel zorgt voor haar nest en zo doen wij dat ook. Er zijn thuisblijfmoeders en moeders die werken, ieders zorgt op haar eigen manier voor haar eigen thuis en zorgt ervoor dat haar kinderen goed en stabiel opgroeien. Dat doe je met alle liefde die je bezit en meer. En als je huis dan bij tijd en wijlen een rommeltje is, dan geeft dat ook niet. Juist in die rommel zie je met wat voor liefde er in je huis geleefd wordt en die liefde in je gezin is toch het belangrijkste om te hebben!

En dat blijf ik me maar bedenken als ik mijn nek weer eens breek over een rondslingerend duploblokje...