Thuisblijfmama

Ik ben het inmiddels al vijf jaar en nog geen dag heb ik er spijt van dat ik ervoor gekozen heb om thuisblijfmama(gekscherend ook wel gezinsmanagar genoemd) te worden. Toen hadden we alleen nog Gabriël rondlopen en het leek al een mooi begin voor mij om na alle hectiek van mijn havo-diploma te moeten halen even de rust te kunnen pakken. En sindsdien ben ik dus nog steeds thuis, is Kyrian erbij gekomen en hun zusje wordt over zo'n 7 weken verwacht.

In het begin heb ik vaak de vraag gehad of ik me verveelde, maar daar had ik al snel een volmondig 'nee' voor als antwoord. Ik ben wel van mening dat niet iedere vrouw dit kan, dat er ook vrouwen zijn die het in hun bloed hebben zitten om ook te werken en anders kriegel zouden worden van het thuiszitten. Daar ben ik er dan weer niet een van, maar je zult mij niet horen zeggen dat je per se een thuisblijfmama moet zijn, want als mama zijnde moet je ook gelukkig met jezelf kunnen zijn. Gelukkige mama, gelukkige kids! En ja, financieel is het dan wel wat krapper dan dat als ik ook zou werken, maar ach, daar raak je ook weer aan gewend.

Wat mij wel vaak wordt gevraagd is of ik later nog iets voor mezelf wil gaan doen. Daar kan ik wel 'ja' op antwoorden, maar dan wel pas zodra madam oud naar de middelbare school is en voor zichzelf kan zorgen, want de opleiding die ik dan hoopte kunnen doen is die tot kraamverzorgster en als ik dan plots weg moet voor een bevalling, moeten de kids wel voor zichzelf kunnen zorgen. Maar dat is dus nog even heel wat weg.

Over vier jaar zal madam ook naar de basisschool zijn en krijg ik overdag meer tijd. Hopelijk zal mijn huishouden dan wat meer floreren dan dat het nu doet(ja, er valt te leven en ja het is wel netjes, maar supertevreden ben ik ook niet en nee, ik zit niet de hele dag op m'n luie gat ;-) ...) en zal ik dan wat meer hobby's op kunnen pakken.

Ik ben een thuisblijfmama met plezier, ik geniet ervan om er voor mijn kinderen te kunnen zijn. Om ze zelf van school op te kunnen halen, tussen de middag gezellig te lunchen en ze met wat te drinken en lekkers op te vangen na de drukke schooldag.
Voor Gabriël met zijn autisme is dit alleen maar extra fijn ook natuurlijk!
Deze mama is een gelukkige mama en voorlopig blijf ik daar ook lekker van genieten!

Vakantie in Egmond :-)

Aangezien wij het geluk hadden dat we all-inclusive twee overnachtingen voor niets mochten verblijven bij Stayokay in Egmond, stond daar natuurlijk wel wat tegenover! Voor de Facebookpagina moest ik twee stukjes schrijven en die kan ik jullie dan ook niet onthouden wat onze belevenissen waren!

Zondag: Dag van vertrek. Gelukkig hoefden we niet heel erg vroeg op, want we hoefden pas de bus van kwart over 11 te hebben aangezien het inchecken is vanaf 15:00. De wekker ging om 8 uur en dat was vroeg zat. Laatste dingen gepakt, alles gecheckt en op naar de bus!
Na een voorspoedige reis van bijna 4 uur met de bus, de trein, nog een trein en weer de bus, kwamen we aan bij onze bestemming: Stayokay Egmond! We werden hier meteen heel vriendelijk ontvangen door het personeel, de klantvriendelijkheid was wel te merken. Nadat we onze keycards kregen voor onze kamer, werden we doorverwezen naar de kamer waar wij zouden verblijven. Ook al waren wij maar met zijn vieren, de kamer behelste de mogelijkheid om er met zijn zevenen te slapen, dus de kinderen vonden het maar wat prachtig dat ze allebei bovenin een stapelbed konden slapen!
Na alles een plekje te hebben gegeven en de bedden opgemaakt te hebben, zijn de kids eerst lekker naar buiten op het speelterrein gaan spelen. Na dat lange stilzitten moesten ze toch echt even de energie kwijt! Eenmaal uitgeraasd zijn we nog even een dutje wezen doen voordat we zouden gaan eten, vooral deze zwangere mama had daar veel behoefte aan.
Het diner is puur zelf opscheppen, dus dat is wel heel prettig zodat je het zelf uit kunt kiezen. Er is een best ruime keus aan wat je kunt eten, dus vaak wel voor ieder wat wils.
Na het diner zijn we er lekker met de kids op uit getrokken, de duinen in. Even een lekker stukje wandelen! We hadden duinkaarten meegekregen van het hostel zelf, maar die zouden we de volgende dag gebruiken. Maar voor een paar euro heb je ze zelf al aangeschaft bij een van de paaltjes aan het begin van het duingebied. Op de duinen hebben we heel wat mooie foto's kunnen schieten en konden we even heerlijk uitwaaien. De kinderen hebben bramen gezocht(en meteen opgegeten, haha), dus die vonden het ook maar wat prachtig! Tegen zonsondergang weer terug naar het hostel gewandeld en hebben we nog lekker rustig gezeten in de lounge, genietend van wat lekkers en drinken en gezelschap van andere gasten. Blijkbaar ben ik trouwens al best ingeburgerd in de Achterhoek, want toen iemand mij vroeg(die uit Zwolle kwam) waar wij vandaan kwamen en ik zei Dinxperlo, zei ze: 'Oh, ik dacht al wat Twents te horen!' Twents? Achterhoeks? Enfin... ;-)
Half elf lagen we met zijn allen in bed, hopend op een goeie nachtrust!

Maandag: Enigszins uitgeslapen (helaas heb ik wat minder geslapen, maar mijn zwangere lijf heeft erg behoefte aan haar eigen bed) zaten we rond tien uur aan het ontbijt. Net zoals het diner is het self service, er waren harde warme broodjes, ontbijtkoek, cornflakes, lekker beleg en nog veel meer. Ook is er sowieso altijd de mogelijkheid om zelf (biologische!) appelsap en sinaasappelsap te kunnen pakken waar de kinderen dus sowieso goed gebruik van maakten. Nadat we onze lunchpakketjes gemaakt hadden om mee te nemen, hebben we onze spullen gepakt voor een dagje Egmond. We konden gebruik maken van de fietsverhuur vanuit het hostel, dus met drie knaloranje Stayokay-fietsen, Kyrian bij papa achterop, gingen wij op weg naar Egmond aan Zee. Dit is overigens maar hooguit een kwartiertje fietsen als je de route door de duinen pakt! Aan het strand hebben we lekker uitgewaaid, schelpen gezocht, water geproefd(je had het gezicht van Kyrian moeten zien, hihi) en een terrasje gepakt. Het was jammer dat het wat te koud was voor pootje baden, maar ach, we hebben de zee weer eens gezien! Als Achterhoeker zijnde zie je die nu eenmaal niet zo vaak.
Hierna zijn we richting het centrum van Egmond aan Zee vertrokken met als hoofddoel: een vingerhoedje vinden voor mijn moeder, haha. We hebben lekker langs de winkeltjes gestruind en de missie was niet veel later geslaagd, twee vingerhoedjes van Egmond aan Zee voor mijn moeders verzameling. Het viel ons wel op dat er veel winkeltjes waren die niet van een grote keten waren, de toerisme zal ze wel goed doen!
Nadat we rustig geluncht hadden, zijn we weer op de fiets gesprongen om door te fietsen naar Egmond a/d Hoef om de slotruïne te gaan bezoeken. Gewapend met de kaart die we vanuit Stayokay meekregen, was dit goed te vinden. Best indrukwekkend om te bedenken dat daar ooit een compleet slot gestaan heeft en er nu hooguit de basis te vinden was van wat er ooit was en dat er nog maar één muurtje overeind stond. Het was wel even eng met de kinderen, omdat ze zo in het water konden vallen, dus na de nodige waarschuwingen 'blijf op het gras!' 'niet zonder papa of mama de brug over!', hebben we toch wat leuke foto's kunnen maken en kunnen genieten van de omgeving.
Aan het eind van de middag gingen we weer terug naar het hostel om nog even een dutje te gaan doen voor het avondeten. Zo'n fietsrit en geslenter gaat er toch wel goed in zitten!
Na het diner(met overigens een heel lekker ijstoetje als dessert!) zijn de kinderen lekker aan de gang gegaan met de kinderactiviteit: met speelmaïs aan de slag. Hierna zijn ze lekker buiten wezen spelen. heeft Gabriël vriendjes gemaakt waar hij mee leerde pingpongen en zijn wij met een boekje in de lounge gaan zitten om ook wat te kunnen kletsen met andere hostelgangers. Deze avond zijn we wat eerder naar bed gegaan, omdat we de volgende ochtend wel vroeg op moesten zodat we op ons gemakje onze spullen weer konden pakken en konden ontbijten voor we zouden uitchecken.

Dinsdag: Helaas weer geen goeie nachtrust voor mij, maar het vooruitzicht 's avonds in mijn eigen bedje te kunnen slapen, maakte het toch wat goed. Nadat we onze spullen bij mekaar geraapt hadden, de bedden afgehaald en het linnengoed onder de trap hadden gelegd(instructies van de medewerkers), zijn we gaan ontbijten om half acht. Omdat we zo vroeg opgestaan waren, konden we dit heerlijk even in alle rust doen voordat de terugreis weer begon.
Na het ontbijt hebben we onze spullen gepakt en uitgecheckt, nog eventjes relaxed in de lounge voordat we naar de bus konden.
Een lange rit van vier uur weer verder waren we rond kwart over twee weer thuis! Ondanks dat ik blij was weer in mijn eigen bed te kunnen slapen, hebben we wel een paar heerlijke dagen gehad bij Stayokay Egmond!

BN-ers zijn ook maar mensen

Ik geef het toe, ik ben een trouw Telegraaflezer. En het erge is nog, ik lees die krant eigenlijk alleen maar omdat er veel meer artikels op staan dan menig andere krant en ik het een stuk overzichtelijker vind dan bijvoorbeeld de Volkskrant. Ik ben wel van mening dat de Telegraaf een hoop meuk bevat, maar ja, daar lees ik maar langs.

Het meest verwonder ik me vaak genoeg over de stukjes die binnen no time op de webpagina belanden als er diezelfde dag nog een tweet gedaan is of een actie gebeurd is door een BN-er of celebrity. En dan geen mega interessante tweets, maar gewoon zelfs over alledaagse dingen. Een stukje van maximaal 140 tekens weet de Telegraaf tot een compleet item te verheffen boven alle gruwelijke en belangrijke dingen die er verder in de wereld gebeuren. Zo volg ik bijvoorbeeld de grappigste ADHD-cabaretier Jochem Myjer op Twitter en het is al zo vaak gebeurd dat wanneer hij een grappige tweet of pech-ongevalletje heeft getweet, wat ons als 'gewone burgers' ook makkelijk overkomt, er al snel een compleet artikel aan hem wordt gewijd op de Telegraaf. Vaak zelfs dat ik de tweet voorbij zag komen en dacht: 'Dat zal vast wel weer een artikel worden.. En ja hoor... ' Een volgesneeuwde auto na een nacht raam open laten staan of z'n zoontje die z'n ex gebeld bleek te hebben, ach ja, hij is toch ook maar gewoon een mens.

Je krijgt het idee dat je als BN-er of celebrity maar een scheet hoeft te laten en het staat al in de krant. Het kan mij werkelijk aan m'n reet roesten of het rokje opwaaide van Kate Middleton, dat Madonna weer eens een nipslip gehad heeft en oh, wat hebben bepaalde celebrity-mama's toch een geluk als hun lieftallige bekende vriend of man ook eens de handen uit de mouwen wil steken om een luier te verschonen! Op dat soort momenten vraag je je hard af waar die zuurverdiende emancipatie gebleven is...
Voor ons is het vanzelfsprekend dat we het 'zelluf' willen doenwanneer je net mama bent geworden, maar als je een celebrity bent, is dat ineens heel verwonderlijk! Oké, toegegeven, soms ben ik wel eens jaloers op al die pas bevallen BN-ers en celebs die er belachelijk snel weer belachelijk goed uitzien! Dat kan ik straks niet zeggen met een tijgerprintje die helaas alweer begint te verkleuren. Niet dat ik er niet trots op ben, maar ja, als je als 16-jarige zwanger raakt, dan heb je niet lang kunnen genieten van een mooie strakke, platte buik. ;-)

Ik moet wel zeggen dat ik ook in een bepaalde mate BN-er ben sinds wij in Babyboom zijn geweest, en daar word ik nog regelmatig aan herinnerd op de leukste manieren, maar gelukkig niet zo heel erg dat mijn scheten en faalmomenten ten toon gesteld wordt aan de rest van Nederland. Wat er verder gebeurd en wat Nederland mag weten, beslis ik lekker zelf in de blogs die ik schrijf voor Babyboom. ;-)

Ondertussen blijf ik maar stug de Telegraaf lezen en mocht ik eens geen zin hebben in al die privé-meuk, dan switch ik wel weer even naar Nu.nl, net zo lang tot m'n interesse weer gewekt wordt, want tja, meuk of niet... Celebs en BN-ers blijven toch ook mensen zoals wij, alleen hoeven wij gelukkig niet (helemaal)  met de billen bloot.