Dag lief kind van mij,
Ik nam je bij de hand, het eerste moment dat ik je zag. Ik beloofde jou om er altijd voor jou te zijn. Mijn hand was vele malen groter dan het jouwe, zo kwetsbaar was je nog. Zo ontzettend onzelfstandig, afhankelijk van alle hulp.
Maar dat handje werd met de tijd steeds groter en steeds zelfstandiger...
Eerst hield je alleen mijn vinger vast, zo klein was je. Gaandeweg begon jij te groeien en jouw handje met jou. Je begon te lopen, hield mijn hand vast aan twee vingers, drie vingers, vier vingers....
Als jij mij nu bij de hand neemt, pak jij mijn hele hand vast met jouw vijf vingers. Wandelt met mij de straten over, vol zekerheid en onzekerheid. Jouw hand omklemt de mijne. Er is niets meer over van dat kleine handje wat ooit eens mijn vinger vastpakte. Dit handje was uitgegroeid tot een volwaardige hand die niet alle hulp meer nodig had. Jij bent sterk en zelfstandig genoeg om mij bij te houden. We wandelen samen door de straten, jij en ik. Een moeder met haar kind, een kind waar ik ontzettend trots op ben en ik het ontzettend eng vind jou steeds stukje bij beetje los te moeten laten. Jou zelf naar huis laten fietsen vanaf opa en oma ook al is het maar een paar meter, ik zie je de bocht om verdwijnen en een stukje weemoed bekruipt mij. Verdrietig en trots tegelijk.
Dat kleine handje wat ik nog wel eens op foto's zie, dat is alweer jaren geleden. Dat kleine handje is er niet meer. Dat heeft plaats moeten maken voor de hand van een trotse kleuter. Die hand die graag met mij over de straten loopt.
Lief kind van me, je wordt steeds groter. Jij neemt mij bij de hand en ik zie dat jij weet dat ik er altijd voor je zal zijn. En dat mag je nooit vergeten.
Veel liefs,
Jouw liefhebbende moeder
