Groot was de verrassing toen vorige week maandag mijn zusje Gabriëlle mij verraste met een weekendje Engeland. Al sinds november had iedereen onder één hoedje gespeeld(moeder, manlief, zusjes, pa, en God mag weten wie) om dit maar voor mij geheim te houden. Die maandags met Skype aan waar mijn zusje online was bij mijn ouders een "bakkie koffie' doen. Ja ja.. Ik wist allang dat er wat speelde, want mijn man is heel slecht in dingen voor mij verborgen houden en smoesjes verzinnen kan hij niet, want ik zie zo dat hij liegt. Dolenthousiast was ik toen ze het mij vertelden en als klapper op de vuurpijl vertelde mijn zusje me ook nog dat we de laatste dag naar Londen zouden gaan om naar de Doctor Who Experience te gaan. Ik was extatisch, bijna iedereen zal wel weten dat iedereen in ons gezin grote Doctor Who liefhebbers zijn en waarschijnlijk ben ik daar wel de grootste van. Daargelaten was ik niet eens degene die begon met kijken, dat was Michael...
Donderdag/vrijdagnacht moest ik belachelijk vroeg mijn bed uit. Om 03:00 ging de wekker, want om 6:15 zou de gate sluiten op vliegveld Weeze voor de vlucht naar London Stansted, die zou vertrekken om 6:45. Ik had ook nog nooit gevlogen, dus dit was ook een compleet nieuwe ervaring voor mij. Wat was ik zenuwachtig, als de reis maar goed ging en ik niet zou verdwalen wanneer ik in Engeland zou zijn... Achteraf was dit allemaal natuurlijk voor niks, want het vliegen ging echt goed. Opstijgen is echt fantastisch gaaf, alleen het landen was echt heel erg hobbelig, lichtelijk beangstigend. 6:45 Engelse tijd waren we geland en om 7:15 was ik al op het busstation. Het beroerde was wel dat de bus naar High Wycombe(reis duurde 2½ uur, daar moest ik overstappen naar Marlow) pas om 9:15 zou vertrekken... Suffe ik, te bang om de bus te missen, ben op het overdekte busstation gaan zitten wachten in plaats van terug te gaan naar het lekkere warme vliegveld. Compleet verkleumd stapte ik de bus in en onderweg heb ik nog een uurtje geslapen, verder wat gelezen op m'n foon. In High Wycombe overgestapt op de bus naar Marlow(daar hoefde ik gelukkig niet heel erg lang op te wachten) en rond half 1 was ik dan eindelijk in Marlow. Gabriëlle had me al zien zitten in de bus en kwam dolenthousiast op me afgerend. We zijn daarna even wat in Costa wezen drinken en heeft ze me daarna wat winkeltjes van haar dorpje laten zien. In de charityshop waar zij werkt, had ze voor mij de dvd-box van het eerste seizoen van Doctor Who apart letten zetten. Die was maar 5 pond! Daarna zijn we naar haar huis gegaan, had ze even snel haar kamer laten zien voordat ze "haar" kind weer op moest halen van school. En het omaatje van de hostfamily had voor mij een Doctor Who Adventures tijdschrift gekocht. Echt lief! En Gabriëlle had voor mij nog een Cadbury Caramelreep gekocht. Kon ik even rustig bijkomen van de reis. Toen Gabriëlle weer terug was, heeft haar hostkind mij het huis laten zien, want hij vond dat dat goed moest gebeuren, haha. Daarna gezellig wat lopen knutselen met hem(hierbij miste ik wel weer mijn eigen boeven natuurlijk..), 's Avonds heeft Gabriëlle me getrakteerd op chips(de fish lieten we maar even achterwege) en zijn we daarna naar de jeugdavond van haar kerk geweest. Grandioos gefaald in airhockey (HA!) en met het in groepen cijferhockeyen ging het ook niet al te best, maar we hadden wel lol. Rond 9 uur besloten we maar weer terug te gaan, want ik was wel echt heel erg moe. Niet zo vreemd, ik was al bijna 21 uur wakker.
Zaterdags hebben we eerst even flink uitgeslapen, de hostfamily van Gabriëlle zouden die dag naar vrienden(oid) gaan en de volgende dag weer terugkomen. Dus we hadden het huis voor onszelf, niet verkeerd! 11 uur stapten we maar eens ons bed uit en na een mislukte poging om te douchen(het water bleef maar koud en Gabriël wist het probleem niet, haha) hebben we daarna ontbeten met bagels en muffinbroodjes. Gabriëlle wilde 's middags chocoladecake maken en dat was voor dan even de enige planning. Met de brunch hebben we een filmpje zitten kijken, Chalet Girl. Ohhh, Gabriëlle, die man die ik herkende zit in een aflevering van Doctor Who, Bill Nighy zit in 'Vincent and the Doctor' van S5. Maar even terug waar ik was, haha. In de middag ook nog 'the Unquiet Dead' (Doctor Who-seizoen 1) gekeken en Gabriëlles vriendin op laten trommelen voor bloem, want dat was er niet meer genoeg in huis en die vriendin zou toch al langskomen voordat we 's avonds naar Adela zouden gaan(ook een vriendin van Gabriëlle). Voor het avondeten hadden we mac&cheese, eerste keer dat ik dat op had, was best lekker! Onderwijl nog een grappige film gekeken Just Go With it.
Voordat we naar Adela zouden gaan, hebben we ons eerst laten optutten door Gabriëlle. Ze wilde heel graag mijn haar eens stylen, waarom ook niet, haha. Pubkleren aan en daarna naar Adela. Daar eerst wat gedronken en zijn we daarna met haar au-pairvriendinnen naar Slug and Lettuce gegaan voordat we naar Crosskeys(pub) zouden gaan. Gabriëlle en ik een mocktail besteld(had even genoeg alcohol gehad, vond ik). Rond kwart over tien zijn we naar Crosskeys gegaan waar eerst een luizige coverband was die ook nog eens een nummer van Madness compleet uit fatsoen getrokken had. Zucht. Daar ook eens kennis gemaakt met de Engelse mentaliteit wat betreft de jeugd. Ik ben nog op m'n vingers getikt door een van de guys daar, dat het geen 'WHAT!?' is als je iemand niet verstaat, maar 'pardon'! Oeps... Haha. En het was ook maar goed dat ik een ring droeg, amai, wat zijn ze daar makkelijk in, zeg..
We hebben tot half drie op de dansvloer gestaan, wie had dat van mij gedacht. Nog nooit uit geweest in een disco of pub en dan nu tot half drie. Volgens mij hadden mijn oren ook een flinke oplawaai gehad, want maandags had ik nog steeds een piep in mijn oren en toen we net uit de pub kwamen, was het net voor mij alsof iedereen sliste en dat lijkt me wel erg stug...
Vier uur sliepen Gabriëlle en ik dan eindelijk!
Zondags ging de wekker alweer bijtijds, negen uur, want we zouden naar de kerk van Gabriëlle gaan. Wonderlijk genoeg voor haar waren we zelfs op tijd(dat schijnt niet echt standaard voor haar te zijn, haha) om half 11. Dienst uitgezeten(ik weet nu ook alweer waarom ik niet meer evangelisch ben, maar dat even daargelaten) tot 12 uur, nog even nagekletst met een vriendin van Gabriëlle en daarna gingen we weer naar haar huis. Lunch was resterende mac&cheese en daarna gingen we met de bus naar High Wycombe om daar eens de winkels te zien. Het was wel vergelijkbaar met Rotterdam centrum qua hoeveelheid, best bizar! En nu weet ik ook eens hoe een Primark er van binnen uit ziet, haha, want daar ben ik nog niet eerder geweest. Eind van de middag hebben we een lekker broodje gegeten bij Subway en daarna zijn we weer naar huis teruggegaan. Onderweg nog een halve bijna-dood ervaring gehad. De buschauffeur moest ineens onderweg stoppen, omdat er een idioot voor de bus sprong, omdat die nog mee wilde. Buschauffeur halve hartverzakking, flinke tirade, viel me nog mee dat die passagier nog mee mocht. Toen de chauffeur net weer weg wilde rijden(nog in een boze bui), reed hij vol met de bus tegen een auto, flinke buts in de voorkant van de bus, auto scheen er ook niet goed aan toe te zijn geweest. Chauffeur schoot nog verder uit zijn slof, maakte nog het verwijtende commentaar als we d'r uit wilden dat dat kon(eh, en dan gaan lopen?). Duurde een halfuur voordat we eindelijk weer gingen rijden. Chauffeur had behoorlijke haast zo en ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo'n ruige rit in de bus heb gehad. Ik was blij toen we eindelijk weer vaste grond onder onze voeten hadden! Wat een randdebiel!
Thuisgekomen, met m'n ouders gekyped, tas ingepakt en daarna ging Gabriëlle nog even naar een vriendin om de tickets uit te printen voor de Doctor Who Experience, ik heb ondertussen gezellig met Michael zitten chatten en op Facebook met de beste vriend van Gabriëlle, haha, handig als je zusjes FaceBook openstaat.
Toen ze weer terug was, hadden we maar besloten om nog wat Doctor Who te kijken(althans, dat was Gabriëlles idee). Ik was zo moe dat ik geloof ik maar de helft van beide afleveringen heb gezien. Oeps, haha.
(note: geen zin in Doctor Who, skip bijna dit hele gedeelte dan maar ^^)
Maandags ging de wekker bijtijds, zeven uur, ontbeten en de laatste dingetjes in de koffer van Gabriëlle gestopt, want de koffer van m'n ouders was nét te klein voor de dvd-box, oeps, haha. Deze koffer was net iets breder en kon ook nog mee als handbagage het vliegtuig in. Ik heb even geen idee meer hoelaat we weggegaan zijn naar de bus, in ieder geval op tijd. Naar High Wycombe gegaan, doorgelopen naar het treinstation, kaartjes gekocht en in de trein gestapt naar Londen. Doctor Who Experience, here we come! Het was even flink puzzelen toen we bij de London Underground waren, wat een spinnenweb is dat, zeg! Rotterdam is een eitje daarbij vergeleken. We waren ruim op tijd al bij Olympia, nog even de Tesco Express(zat aan de overkant) in en daarna naar de DWE! Ik begon echt half hyper te worden toen we daar binnen waren. Gelukkig konden we mijn koffer nog wel even veilig wegzetten in de locker room en de Experience kon beginnen. We kwamen eerst in de wachtrij natuurlijk, en daar stonden ook al props van de serie. Daleks, Silurians, info over series 5 van de show, echt superleuk. We hoefden niet heel erg lang te wachten voor we de Experience in konden. Het eerste gedeelte van de Experience bestond uit een attractie, net zoals dat je hebt in de Efeteling, Villa Volta, dat je van kamertje naar kamertje gaat. De eerste kamer werd een filmpje afgespeeld in een donkere ruimte van Doctor Who met Matt Smith natuurlijk. De volgende kamer moest een soort 'museum' voorstellen waar de telescoop stond die gebruikt was in 'Tooth and Claw', de stoel van 'Vampires of Venice'. De infopaal die er stond was er eentje zoals uit 'Silence in the Library'. Maar er ging iets mis en er kwam een beeld ophet scherm. Het was natuurlijk de Doctor, vast in de Pandorica. Nou ja, Pandorica, nee, Pandorica 2, want ze hadden een 'spare'. Niet eens origineel, want het had dezelfde kleur, haha. En oh ja, de Doctor was niet zo pleased, want hij zat vast met ons, 'a bunch of shoppers'! We werden verder geleid door de deuren van de Tardis met als doel de Doctor eruit te kunnen bevrijden. Echt supercool was dit, want we kwamen in de controleroom van de Tardis inclusief bewegende panelen om op te staan. Een hoop gibberish verder, volgende kamer was iets niet goed gegaan, we kwamen bij de Daleks terecht. Probleem natuurlijk, exterminate, en toen kwam er een extra broadcast, van ándere Daleks die volgens de laatste variant van Daleks inferieur zijn en moesten worden geëxtermineerd. Gekibbel tussen die twee en we moesten gauw een lange hal doorrennen tot we in een kamer terecht kwamen waar de Pandorica stond. We kregen een 3D-bril en moesten in de rijen gaan staan. De Doctor had het dankzij ons gefixt uit de Pandorica te komen en er werd ineens een gat geslagen in de tijd-ruimte-continuüm waar allerlei aliens voorbij gevlogen kwamen. Gat werd natuurlijk gesloten(maar was wel heel cool om die Aliens in 3D te zien) en alles was weer gered!
Eenmaal de attractie uit kwamen op de tentoonstelling terecht. Heel veel, maar dan ook echt heel veel props van de serie stonden hier. informatie bij alle stukken, de oude Tardis-interieur van Eccleston en Tennant stond er ook. Zo cool. Er waren zelfs nog sporen te zien van de verwoestende regeneratie van Tennant! Wat we daar zagen is allemaal in
mijn album te zien op Facebook. Echt zo, zo ontzettend cool om te zien. Gabriëlle vond het ook allemaal erg interessant en volgens mij is zij ook een Whovian-to-be, haha.
Ze heeft mij verwend met een Doctor Who Experience T-shirt en een Tardispen(tja, zij had een pen nodig, haha...). Echt cool.
Half drie stonden we weer buiten en we besloten op zoek te gaan naar de Tower Bridge, beetje sightseeing. Eerst belandden we bij de verkeerde brug, die fout had ze al eens eerder gemaakt met een au-pairvriendin, maar uiteindelijk hadden we het wel gevonden! Mooi om te zien! Twee keer op en neer de brug geweest en daarna weer terug naar de Underground om naar Liverpool Street te gaan. het was inmiddels half 6 toen we daar aan kwamen en ik moest wel weer op tijd in de trein naar Stansted. In Claires nog wat rondgekeken en toen was het alweer tijd dat ik naar de trein moest. Afscheid genomen(ik haat dat) en de trein in. Gelukkig nog een plekje bij het raam kunnen vinden, want iets later zat de trein echt barstensvol. Koffer tussen m'n benen geprakt onder het tafeltje, tja, het moest maar. Was mooi op tijd op het vliegveld, om 21:15 zou mijn gate sluiten en het was iets van van zeven uur dat ik er al was. Door naar de security. Leek goed te gaan, ik stapte zonder problemen het poortje door, maar helaas ging mijn koffer af in het apparaat. Aan de kant, wachten tot die leeg geplukt zou worden. Baal! Alles paste er zo perfect in. Grappig genoeg trof ik een beambte die ook een fan van Doctor Who is. Hij vroeg me dat, gezien de hoeveelheid Doctor Who spullen in mijn koffer, haha, dus we raakten nog even aan de praat. Alles was gecheckt en ik weet nog niet waar die op af ging, dus ik kon weer verder! Loungeruimte opgezocht, wel even heel wat anders dan op Weeze. Alles is een heel stuk groter! En kon ik gaan wachten tot ik wist naar welke gate ik kon. Rond 21:05 wist ik eindelijk naar welke gate ik kon, takke-end lopen natuurlijk. En ik moet zeggen dat het boarden in Londen een stuk beter geregeld is dan in Weeze, want in Weeze kon ik eerst een kwartier buiten in de kou staan vernikkelen voor we het vliegtuig in mochten en nu was het checken en doorlopen. Nou ja, niet helemaal, mijn tas moest toch nog even in dat formaatgeval. Hij leek lomper dan dat die was en gelukkig werd die goedgekeurd! Trappen af, naar het vliegtuig. Joepie! Ik had er wel weer zin in om weer lekker naar huis te gaan naar mijn man en kinderen. Plus, vliegen is gewoon cool! We vertrokken ook mooi op tijd(22:50), niks te klagen gehad! Lekker muziek onderweg geluisterd en om 22:50 gewone tijd ben ik geland! En in tegenstelling tot de vorige keer landen ging deze echt heel soepel. Er werd zelfs een applausje voor gegeven! Ik kon niet wachten tot ik Michael weer zou zien! Eerst door de douane en ik ben heel snel doorgelopen naar de schuifdeuren waar ik Michael achter zag. Was echt superblij om hem weer te zien. En we waren maar vier dagen uit mekaar! Weer lekker naar huis. Michael van alles verteld en toen we rond 12 uur thuis kwamen, gauw de kids weer gedag gezegd. Wat was ik blij ze weer te zien! Daphne had die avond voor ons opgepast.Gauw weer naar beneden, Daphne weer naar huis, en Michael en ik gingen nog even foto's kijken. Het zal half 2 zijn geweest dat ik weer in mijn eigen bed lag.
Gabriëlle, mama, en wie dit ook mogelijk hebben gemaakt. BEDANKT!! Het was echt supercool!
