Wat heb ik ernaar uitgekeken.
Het heeft even geduurd voor je eigenlijk mocht, zo druk was het, maar vandaag was het dan eindelijk zo ver. Je zou eindelijk naar de peuterspeelzaal gaan. Het kleine schooltje.
Het zou niks nieuws voor mij moeten wezen, omdat Gabriël al geweest was natuurlijk, maar toch voelde het als iets compleet nieuws. En toch ook weer vertrouwd. Jij zou een andere vaste juf dan Gabriël krijgen, daar had mama zelf voor gezorgd, want ze had het idee dat jij veel meer aan haar gewaagd zou zijn en volgens mij heeft mama daar nog gelijk in ook. Mama had er misschien zelfs nog meer zin in dan jij. Maar ja, ze wist dan ook wel wat voor leuks jou ook allemaal te wachten stond!
Vanochtend stond jouw tasje klaar op tafel. En trots dat je erop bent! Mijn kleine Dalek-fan. Samen met oma heeft mama die tas voor jou opgesnord op Ebay en dat was het waard ook. Je had bijna geen geduld toen we Gabriël naar zijn klas gingen brengen. Je wilde zo graag naar school! Parmantig zeulde jij je tasje naar het kleine schooltje gevuld met een appel, je beker en je noodmedicatie, mocht je een aanval krijgen op school... We hopen voor de juffen dat ze dat niet mee hoeven te maken, dat de medicijnen gewoon hun werk blijven doen, maar je weet het maar nooit.
Je wist al bijna precies wat je moest doen, je gaf mij je tasje, trok je jas uit zodat ik die op kon hangen en rende het lokaaltje in. Mama was ook glad nog vergeten dat jij nog heel even bij je grote vriend uit de buurt in de klas zou zitten voor hij naar de basisschool gaat. Het is maar een paar keer dat dat samen is, maar wel genoeg zodat je toch een bekend gezicht erbij hebt!
Aandacht voor mij was er bekant niet meer, je ging meteen op ontdekking uit! Mama heeft nog even een babbeltje met de juf gemaakt tot het weer tijd was dat mama je achter moest gaan laten. In eerste instantie wilde je niet meer uitzwaaien, je was zo druk bezig! Maar toen mama buiten stond bij haar fiets stond je daar toch mooi met de juf, enigszins beduusd, geen idee waar mama nou naartoe ging. Ik liet je achter en je wist niet wat je ervan vinden moest. Mama is daarom heel benieuwd hoe je het straks gehad hebt. Je hebt ook nog het geluk dat twee kindjes hun verjaardag ook nog eens vieren, wat een feest!
Mijn lieve mannetje, wat word je alweer groot. Het is stil in huis zonder jou. Het was raar om boodschappen te doen zonder jou. Ik bleef maar om me heen kijken, zo gewend ben ik dat om jou constant in de gaten te moeten houden dat je geen kattenkwaad uithaalt. Het werd me zelfs nog gezegd dat ik er zo schichtig uit zag. Ik dacht dat ik het fijn zo vinden, even de handen vrij, en ergens vind ik dat ook wel. Het is alleen nog heel erg wennen. Ik moet je loslaten, je wordt steeds groter en zelfstandiger en wat ben ik trots op jou. We hebben al zoveel met je meegemaakt en des te moeilijker maakt dat het om je los te moeten laten. Mijn moederhart schreeuwt dat ik je dicht bij me wil houden, je altijd willen beschermen. Maar net zoals met jouw broer moet ik ook jou loslaten. Je op je eigen benen laten staan, je je eigen weg laten gaan. Ik ben blij dat ik je niet meteen hele dagen kwijt ben zodat ik er rustig aan kan wennen. Want cru genoeg ga jij volgend jaar al naar de basisschool en dat is iets waar ik totaal nog niet aan kan wennen. En dat hoeft voorlopig gelukkig ook nog niet.
Dag mijn kleine ontdekkingsreiziger, je wordt alweer zo groot...
