Instinctief ouderschap

Er bestaan zoveel verschillende soorten ouders. De een is thuisblijfmoeder of -vader, de ander een werkende papa of mama. De een loopt liever achter een kinderwagen, terwijl de ander zijn of haar kleintje dicht bij zich draagt in een draagdoek of -zak. Borst- of flesvoeding, wasbare of wegwerpluiers. Iedereen maakt een eigen keuze voor waar ze zich het lekkerst bij voelen.

Je keuzes in die maakt als papa of mama, doe je instinctief. Instinctief weet je wat het beste is voor je kindje en zul je er altijd je best voor doen om hem of haar gezond en gelukkig op te laten groeien. Zoveel verse ouders zijn heel onzeker of ze nu wel het juiste doen, maar weet je? Het belangrijkste is dat je van ze houdt en automatisch zul je altijd de beste keuzes voor ze willen maken.
En vaak met de jaren word je ook weer wijzer en kunnen je keuzes veranderen, omdat je inziet dat iets anders toch beter werkt. Niemand is perfect vanaf het begin, hoeveel ervaring je ook hebt met kinderen. je eigen kind is toch altijd weer anders en voelt heel anders.
Jouw kindje is van JOU.

En ja, dat is eng, in het begin zo'n klein wurmpje wat compleet afhankelijk is van jou, niet zonder jou kan en wil. En daar zorg jij voor en dat doe je uit jezelf goed, instinctief doe je het goed. En wanneer ze groter worden en steeds zelfstandiger worden, zul je het nog steeds goed doen. Iedereen heeft zijn eigen opvattingen en ieder kind zal anders opgevoed worden, maar da's hartstikke logisch! Want iedere ouder is ook gewoon anders! Er bestaat geen standaard handleiding wat nu het beste voor je kindje is, die keuzes maak jijzelf omdat je zelf denkt wat het beste is.

Dus maak je geen zorgen als je twijfelt of je het wel goed doet. Kijk naar je kindje en zie of het gelukkig is. Is het gelukkig? Dan doe je het goed!

Draagverslaafd

Ik ben draagverslaafd. Ja, ik geef het grif toe. Mensen worden soms wel eens knetter van mijn enthousiasme op Facebook, maar hey, wat is er nou niet leuk aan? De wandelwagen staat zelfs te verstoffen in de schuur. Ik heb hem nog geen enkele keer gebruikt en Lorièn is inmiddels al drie maandjes oud.

Ik vind het zo heerlijk om mijn kleine meisje zo heerlijk dicht bij me te kunnen dragen, haar handjes te kunnen voelen kriebelen, haar hoofdje op mijn borst wanneer ze lief ligt te slapen. Heerlijk de wereld in kunnen kijken wanneer ze wakker is en zo snel aanspraak hebben van mensen die op dezelfde hoogte zitten als zij. Geen gehannes met een wandelwagen binnen de school wanneer ik de jongens wegbreng, Ik kan gewoon de klas in meelopen zonder zorgen te hoeven maken of mijn kind wel goed staat en of ze zich niet alleen voelt. En voor het koken en mamahonger heb ik het aangedurfd om te kunnen rugdragen wat ze ook gezellig vindt!

Dankzij een vriendin ben ik in aanraking gekomen met de wondere wereld van de draagdoeken en ik ben haar nog steeds dankbaar dat ze me hierop gewezen heeft. En dankzij haar heb ik weer meerdere mama's enthousiast kunnen maken voor het dragen en tot nu toe heb ik nog niemand gehoord die hier spijt van had.

Het is jammer dat ik hier niet eerder achter gekomen ben. Kyrian was geen makkelijke baby, vroeg om heel veel aandacht en huilde heel veel. Dit had echt een uitkomst geweest bij hem, maar ja, beter laat dan nooit. Nu kan mijn meisje er wel lekker van genieten. Ja, met Kyrian heb ik geprobeerd te dragen, maar dat was met zo'n vreselijk onhandige Minimonkey die veel te veel op je schouders doordrukt en die blijkbaar ook nog eens niet goed is voor de kleine. De kommahouding belemmert een optimale ademhaling van je kindje. Er zijn niet voor niets die berichten geweest van kinderen die overleden in zulk soort draagzakken. In een draagdoek draag je ze vanaf het begin meteen rechtop en knus tegen je aan.

De afgelopen drie maanden hebben Lorièn en ik al heerlijk genoten van het dragen, ook toen ze in het ziekenhuis lag met streptokokken was het juist alleen maar meer heerlijk om het te kunnen doen. Zelfs papa hier geniet van het dragen. Mama veeel meer dan papa natuurlijk, maar toch! Daar waar hij zelfs eerst sceptisch was, kijkt hij nu met mij mee wat wel en geen mooie doeken zijn.

Op Facebook is er een hele gezellige club dames in een groep genaamd Draagpraat. Daar heb ik mega veel geleerd en kan ik samen met anderen flink losgaan over onze passie. Het dragen van onze kinderen. Heerlijk om dat met anderen te kunnen delen die net zo enthousiast zijn als jijzelf!

Tot nu toe heb ik wanneer ik met de kleine meid naar buiten ging, veel positieve reacties gehad. Vertederende oudjes en nieuwsgierige kinderen. Mensen die omkijken omdat ze iets zagen wat niet 'gewoon' is. En eigenlijk is dat best jammer dat dit niet gewoon is. Want de kinderen zelf genieten ervan en het maakt je leven echt zoveel makkelijker. En ik hoop dat ik in de toekomst steeds meer ouders kan aansteken met het draagvirus, want ach, het is zo heerlijk om je kleintje zo dicht bij je te kunnen hebben.