Ik ben 2 en ik zeg...

Een meisje. Ha, wat vond ik het leuk toen we wisten dat ik in verwachting was van een meisje. 

'Berg je maar!" hoorde je van links. "Meisjes zijn pittig." hoorde je van rechts.

Little did I know.

Madam wordt ouder, is ruim twee jaar nu. En my oh my, wat een sterke wil kan ze hebben.

Vandaag was zo'n dag dat ze haar wil en onwil uitgebreid tentoon stelde. Het begon al vroeg deze morgen. Eigenlijk had ze niet zo'n om wakker te worden, maar ja, wat moet dat moet. Mama wilde graag boodschappen doen zodra haar broers weer naar school waren. 

Ronde 1:

Het ontbijt ging prima, daarna was het bal. Niets wilde ze, veel drama, haar broers konden het ook niet goed doen.  Knuffels weigerde ze, even bij mama kroelen was ook niet goed. Uiteindelijk is ze maar in een hoekje gaan staan mokken naar haar hartelust.

"Nee, niet kus."
Tot ze door had dat ik een foto maakte.

"NEE! Niet foto makuh!"

Maaiend met haar armpjes kwam ze op me af. Hoe durfde mama. Hoe kón ze!
Nadat we haar broers hadden uitgezwaaid, kwam ze met haar knuffels naar me toe.
"Lowieja boven, slapen." Ik verzamelde de andere knuffels van haar en volgde haar de trap op. Ze wilde wel heel graag gaan slapen. Ik heb haar toegedekt met haar knuffels erbij, ze is op haar zij gedraaid en meteen in slaap gevallen. Boodschappen... Right. Ehm... Vanmiddag dan maar.

Ronde 2: *Ding ding ding*

Lunch! Ze was toch wel te porren voor lunch?
"Wat wil je op je brood?"
"Nee!"

"Hagelslag?"

"Nee, niet hagelgag!"

"Kaas?"

"Nee, niet kaas." 

(Dit alles terwijl ze over de vloer lag te dweilen, uit protest.)

"Wat wil je drinken dan?"

"Nee!"

Oké, oké. Ik kies wel wat voor je brood. 

Maar heel stiekem, toen ze de verpakking van de kaas hoorde, stond er een meisje naast mij met grote ogen en haar handje opgestoken.  

"Kaasje eten?"

Zucht, vooruit.

Poging 2 tot boodschappen doen! Yes, ze wilde haar schoenen aan! En mijn hoed, en mijn schoenen, en mijn jas...
"Mag mama haar hoed terug?"

"Nee, Lowieja mooi!"

Mijn schoenen kreeg ik wel terug, die besloot ze dat die haar toch wat te groot waren.
Haar schoenen aan, jassen aan.
"Wil je de hoed op mama's hoofd zetten?" waarop ik naar beneden zakte en pontificaal mijn hoed op mijn hoofd gedrukt kreeg.
"Mama mooi!"
Op de fiets. Oh nee, nee, dat was niet goed.
"Oma toe?"

"We gaan naar de Jumbo."

- Moeder die kind in fietszitje prakt en met houtgreep kind vastmaakt in de gordels. -

Onderweg nog een keer stoppen, want mama schoppen was ook wel erg leuk. Hè, wat zijn die riempjes op de voetsteuntjes toch handig!

Jumbo! Ze is normaal dol op boodschappen doen, dus ik verwachtte geen problemen.

Dat was een verkeerde verwachting.

Karretje gepakt, en madam had bedacht dat ze wel een klein karretje wilde. Flauwe mama wilde dat niet.
Ik heb tien minuten verderop gestaan, gewacht tot ze uitgeraasd was en of ze mee kwam, mijn woordje gedaan naar nieuwsgierige mensen. Vriendelijk blijven. Gewoon geduldig gebleven. Uiteindelijk weer naar haar toe gelopen, op mijn hurken gaan zitten en uitgelegd dat we verder gingen met boodschappen doen en of ze mee wilde helpen.
Bij gratie Lorièns, ja, dat wilde ze wel.

De hele winkel gezellig haar met me mee gehad. De bui leek bezworen te zijn. Naar de kassa, boodschappen afrekenen en de winkel uit.

De winkel uit.

"Banaan!"

"Ja, thuis."

Nu de bui maar onder mijn arm meegenomen naar de fiets, boodschappen ingeladen, bui ingesnoerd en vastgegespd en naar huis! 

"Lowieja slapen?"

Daar gingen de knuffels weer de trap op, achter madam aan. Omdraaien en slapen.

Ronde 3:

De jongens waren gezellig weer thuis, avondeten verliep soepel. Douchen en bedritueel en alles.

Bij het instoppen de knuffels weer bij haar gestopt.

Ze keek me aan.

"Mama kus?"

"Natuurlijk."

"Mama mooi. Sjaap lekkur."

Knock-out.