Autisme: Niet zij, maar wij

au·tis·me (het; o)

1ontwikkelingsstoornis waarbij contact met de buitenwereld en communicatie niet of moeizaam plaatsvinden

Van Dale.nl omschrijft het zo duidelijk, denk je. Een autist zou je moeten herkennen, denk je. Een gemiddeld mens denkt bij een autist precies aan de omschrijving die van Dale je vertelt. Je herkent ze, want je kunt er geen 'normaal' contact mee krijgen. Hun belevingswereld is anders dan de jouwe, en dat maakt hen anders en vaak beangstigd je dat. Dat is anders, daar kun je niet goed mee omgaan.

Maar als die persoon het nu eens beter wist. Beter wist dat lang niet alle autisten zo zijn. Vaak merk je het niet eens dat iemand autist is, alleen als je ze beter leert kennen. Autisme is er immers in verschillende gradaties. De een is heeft het 'zwaarder' dan de ander. De een heeft weer een andere vorm dan de ander. En het is puur een denkwijze, hoe iemand de wereld om zich heen beleeft. Daar waar jij heel enthousiast over iets nieuws kunt zijn, zal het voor een autist juist beangstigend zijn om dat nieuwe te moeten trotseren. Verandering is vaak waar zij slecht bij leven. Rust, reinheid en regelmaat een credo. 

Maar dat maakt ze niet meteen 'anders'. Of 'minder goed'. Dat maakt ze juist extra bijzonder. De maatschappij is tegenwoordig zo ingericht dat mensen zoveel moeten. Zoveel in een keurslijf gedwongen worden dat autisten daar niet in passen. Zij moeten reageren zoals de 'rest' dat doet. En dat kunnen ze niet. Ze slaan vast, willen niet verder, willen niet leren, willen niet naar school. Ze moeten zoveel dat ze verzuipen in alle informatie die naar hen toegeworpen wordt.

Het is aan ons dat te herkennen wanneer ze vastlopen, waar we ze kunnen helpen. En dat maakt ons niet beter, de maatschappij is immers niet ingericht op andersdenkenden.

Ik zie het in de opvoeding van mijn eigen kinderen. Mijn twee jongens zitten nu beiden op het speciaal basisonderwijs, omdat we zagen dat ze verzopen op het reguliere onderwijs. Er is nu rust voor hen, regelmaat en dat betekent rust in hun hoofd om alledaagse informatie te kunnen verwerken en hen er op hun manier mee om te kunnen laten gaan. Zij reageren anders dan dat wij doen en dat maakt ze niet minder geliefd. Door hen ben ik juist meer de waarde van het leven en van het ouderschap gaan zien. Hoe je ze kunt grootbrengen tot stabiele volwassenen die mee kunnen draaien in de maatschappij. De maatschappij zal zich helaas niet aanpassen naar hen, maar wij kunnen des te meer ons best doen hen te helpen dat ze hun plaats vinden binnen de maatschappij.

Ik ben zelfs door de loop der jaren meer mensen gaan leren kennen die zelf autisme hebben, of kinderen met autisme. Die mensen zijn me zelfs heel dierbaar geworden. En daar leren we van, van beider kanten. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik dat soort mensen in mijn leven heb, want samen komen we tot inzichten hoe we anderen weer verder kunnen helpen. 

Het is bijzonder jammer dat zoveel mensen afgeschrikt raken door autisme, dat het ze vreemd is. Dat terwijl je wanneer je mensen met autisme beter leert kennen, ze eerlijker en eerzamer zijn dan de gemiddelde mens. Ze nemen je mee in hun wereld en je ziet zoveel meer dan je had kunnen beseffen. Het leven zelf is zoveel meer waard met dat soort mensen die je bewust maken van de kleine, bijzondere dingen.

Autisme is geen roze wolk, er zijn ook de zware momenten wanneer je ze even niet begrijpt, maar al doende leert men en met ieder moment kom je weer een stap verder hoe je ze beter kunt leren begrijpen. 

Zij leren ons te begrijpen, maar het is noodzaak dat wij ook hen leren begrijpen.

2 april -  Autism Awareness Day